We hebben het allemaal even druk in de tijd waarin we nu leven. We willen vaak allemaal het beste voor onze kinderen. We willen graag dat onze kinderen het ver schoppen en het liefst in vele opzichten. We lopen daarin de kans onze eigen druk om te presteren en het beste uit ons zelf te halen, te projecteren op onze kinderen. Het is soms ook door tijdgebrek heel lastig elk kind te zien zoals hij is of door welke fase hij misschien gaat. We luisteren soms naar een kind terwijl we ondertussen snel nog even iets aan het doen zijn. Dit kun je doortrekken naar vele gebieden. Voeding bijvoorbeeld.

Na vele jaren met kinderen te hebben gewerkt, wordt het steeds meer duidelijk dat kinderen bijna altijd een ingeboren gevoel hebben te weten wat hun lichaam op dat moment nodig heeft of aan kan. Toegegeven, dit kan soms tot bijzondere keuzes leiden. Dit vermogen is soms al snel in gevaar door alle reclames, aanbevelingen van bedrijven, regels op de opvang of gewoon de dagelijkse haast. Door tijdgebrek en de zorg van een ouder dat zijn/haar kind toch alles binnenkrijgt na een lange dag op school of opvang is het soms lastig even goed stil te staan wat het kind eigenlijk bedoelt of zegt over het eten wat voor hem staat. Het is door middel van het doormeten van voedingsmiddelen of producten soms een hele opluchting voor ouders en kinderen om inzicht te krijgen waarom een kind iets (soms tijdelijk) niet wil eten. Ouders kunnen dan of door de handvatten van de test bepaalde voeding vervangen of door middel van een vrolijk persoonlijk voedingadvies kinderen enthousiast krijgen weer ontspannen deel te nemen aan de eettafel.

Soms ligt bij bepaald soort gedrag of gevoel bij kinderen (denk aan prikkelbaarheid, slaapproblemen of ADHD), de oorzaak ook in de voeding. Dit kunnen triggers zijn voor bepaald gedrag of onrust. De reactie of soms begrijpelijk onbegrip van degenen die voor hem zorgen, kunnen een kind en zijn omgeving in een vicieuze cirkel doen belanden. Als een kind door middel van eigen inzichten en speelse handvatten weer lekkerder in zijn of haar vel komt, is het een minder grote challenge voor de omgeving om het te accepteren met alle talenten en leuke eigenaardigheden. Een kind in het NU kunnen ZIEN en daar met open mind op reageren is het mooiste wat we het kunnen geven (niet de makkelijkste job).

“Laat het kind zijn zoals het NU is! We moeten het kind accepteren zoals het nu is, met al zijn talenten en gebreken. Niemand is perfect en ieder heeft zijn eigen talenten. Uiteindelijk gaat het er in een mensenleven om dat eruit kan komen wat erin zit, zodat het vorm kan krijgen in de wereld waarin we leven.”  – Poolse arts-pedagoog Janusz Korczak (1878-1942)